تو که موهات، از زیر روسری سرخابیت، شره می‌کرد به انحنای غریب کمرت. تو که وقتی من را از دور…
تو که موهات، از زیر روسری سرخابیت، شره می‌کرد به انحنای غریب کمرت. تو که وقتی من را از دور…
سال‌ها پیش، در چنین روزهایی با فقدانی مواجه شدم که هیچ نمی‌توانم درباره‌اش حرف بزنم. اندوهی که لبخند من را…
در رسمی کهنه، معمولا پس از شستن جنازه، کسی پیدا می‌شود و جلوی عبور میت را می‌گیرد. معمولا صاحب‌عزایی، بزرگ‌تری،…
انسان کافی… آن همه نمره‌ی بیست کارنامه‌ها چه شد؟ پاک‌نویس مشق‌ها با مدادهای مشکی و گُلی در دفترهای تمیزِ جلدشده،…